dag 8 Tzaneen
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
16 Juli 2012 | Zuid-Afrika, Pretoria
Maandag 16 juli. Dag 8
Een heerlijk ontbijt, wat erg mooi werd opgediend, met een takje en een bloemetje erbij.
Na het ontbijt zijn we James, een plaatselijke bewoner, gaan ophalen. Hij is met ons naar een nabij gelegen township gegaan. Deze provincie Lopopo is de armste provincie van Zuid-Afrika. We rijden over een zandpad naar wat huizen. Hier kunnen de mensen de grond huren van de overheid voor 30 rand per jaar (is 3 euro). Ze kunnen er dan zelf een huis op bouwen, bomen planten en groenten verbouwen. Het bouwen van een huis duurt soms wel 10 jaar. Ze beginnen met een klein hutje en als er geld is bouwen ze weer verder. Meestal hebben de huizen geen electriciteit en water. De sociale controle is in de township groot. Er is ook een deel waar de rijkere mensen wonen, die hebben grond gekocht voor zo'n miljoen rand. Hier is wel water en elektriciteit. Tegenwoordig kunnen de kinderen wel naar school en studeren, zij vertrekken dan meestal naar de grote steden voor een baan en huis. Deze provincie heeft als inkomstenbron; landbouw van citrusvruchten-, mango-, advocado- en notenbomen en als tweede de diamantenmijnen.
We gaan met James naar een familie en zien daar hoe de mensen leven. Er is een hutje dat als keuken dienst doet, een vrouw is bezig met het koken van een maispap. Dit is in een gietijzeren pan boven een houtvuur. Het is zwaar werk op dit om te roeren, Frank mag het proberen, maar het lukt hem met twee handen nauwelijks om het door te roeren.
Buiten de "keuken" staat de afwas en een teil met water waarin stukken rauw schapenvlees liggen. Hierop gaan regelmatig de vliegen zitten.
We krijgen een "apotheek" te zien, van een medicijnman, hier liggen ook keurig alles patientendossiers van de township. We krijgen uitleg over de manier van werken van de medicijnman. Interessant, de mensen geloven hier nog steeds in, vaak gaan ze eerst naar de medicijnman of vrouw en daarna naar de dokter of het ziekenhuis.
Wat hier ook is ingeburgerd, is het mobieltje, iedereen heeft er een, ook de medicijnman.
Na het bezoek aan deze township gaan we naar een kinderdagverblijf, aangezien ik zoveel sinaasappels gekocht heb en we aan James hebben gevraagd wie we hier blij mee kunnen maken. Hij komt op het idee van dit kinderdagverblijf. Hier zitten 62 kinderen en 10 leidsters. Ze zijn verrast door ons bezoek en de kinderen kijken met grote ogen naar ons blanken en moeten ook om ons lachen. De wat grotere kinderen gaan voor ons drie liedjes zingen, als dank voor de sinaasappels. Ik mag ook wat foto's maken.
Hierna gaan we naar Tzaneen. Hier gaan we naar een grote mall, winkelcentrum, daar zijn werkelijk alle moderne winkels die je maar kunt bedenken. We gaan eerst even naar een drogist, want Astrid heeft sinds ruim een dag buikpijn en vermoed dat ze weer blaasontsteking heeft. De paracetamol is inmiddels door Frank en Astrid opgemaakt, en we willen ook cranberry kopen. In de drogist zit ook een apotheek, deze adviseerde om eerst naar de verpleegkundige te gaan voor urine onderzoek. Dus wij de trap op naar de verpleegkundige, gelukkig geen duidelijke blaasontsteking, maar misschien toch het begin ervan. Daarom inderdaad cranberry capsules en pijnstillers. Het consult bij de verpleegkundige kostte 40 rand (4 euro), als het nodig is stuurt zij je meteen door naar een arts. Dit werkt dus heel anders dan in Nederland.
Daarna lopen we nog even door de mall en over een markt, waar wij als blanken wel bekeken worden.
Weer terug in ons hotel drinken we in de tuin, in de zon, thee met een heerlijk stuk zelfgebakken chocoladetaart, met uitzicht over de bergen. We hebben het weer goed.
Vanavond weer een heerlijk diner en morgen op tijd vertrekken naar de de grens van Botswana. Waarschijnlijk hebben we dan geen internet, dus vanaf 20 of 21 juli zullen we onze belevenissen weer aan jullie kunnen overbrengen.
Een heerlijk ontbijt, wat erg mooi werd opgediend, met een takje en een bloemetje erbij.
Na het ontbijt zijn we James, een plaatselijke bewoner, gaan ophalen. Hij is met ons naar een nabij gelegen township gegaan. Deze provincie Lopopo is de armste provincie van Zuid-Afrika. We rijden over een zandpad naar wat huizen. Hier kunnen de mensen de grond huren van de overheid voor 30 rand per jaar (is 3 euro). Ze kunnen er dan zelf een huis op bouwen, bomen planten en groenten verbouwen. Het bouwen van een huis duurt soms wel 10 jaar. Ze beginnen met een klein hutje en als er geld is bouwen ze weer verder. Meestal hebben de huizen geen electriciteit en water. De sociale controle is in de township groot. Er is ook een deel waar de rijkere mensen wonen, die hebben grond gekocht voor zo'n miljoen rand. Hier is wel water en elektriciteit. Tegenwoordig kunnen de kinderen wel naar school en studeren, zij vertrekken dan meestal naar de grote steden voor een baan en huis. Deze provincie heeft als inkomstenbron; landbouw van citrusvruchten-, mango-, advocado- en notenbomen en als tweede de diamantenmijnen.
We gaan met James naar een familie en zien daar hoe de mensen leven. Er is een hutje dat als keuken dienst doet, een vrouw is bezig met het koken van een maispap. Dit is in een gietijzeren pan boven een houtvuur. Het is zwaar werk op dit om te roeren, Frank mag het proberen, maar het lukt hem met twee handen nauwelijks om het door te roeren.
Buiten de "keuken" staat de afwas en een teil met water waarin stukken rauw schapenvlees liggen. Hierop gaan regelmatig de vliegen zitten.
We krijgen een "apotheek" te zien, van een medicijnman, hier liggen ook keurig alles patientendossiers van de township. We krijgen uitleg over de manier van werken van de medicijnman. Interessant, de mensen geloven hier nog steeds in, vaak gaan ze eerst naar de medicijnman of vrouw en daarna naar de dokter of het ziekenhuis.
Wat hier ook is ingeburgerd, is het mobieltje, iedereen heeft er een, ook de medicijnman.
Na het bezoek aan deze township gaan we naar een kinderdagverblijf, aangezien ik zoveel sinaasappels gekocht heb en we aan James hebben gevraagd wie we hier blij mee kunnen maken. Hij komt op het idee van dit kinderdagverblijf. Hier zitten 62 kinderen en 10 leidsters. Ze zijn verrast door ons bezoek en de kinderen kijken met grote ogen naar ons blanken en moeten ook om ons lachen. De wat grotere kinderen gaan voor ons drie liedjes zingen, als dank voor de sinaasappels. Ik mag ook wat foto's maken.
Hierna gaan we naar Tzaneen. Hier gaan we naar een grote mall, winkelcentrum, daar zijn werkelijk alle moderne winkels die je maar kunt bedenken. We gaan eerst even naar een drogist, want Astrid heeft sinds ruim een dag buikpijn en vermoed dat ze weer blaasontsteking heeft. De paracetamol is inmiddels door Frank en Astrid opgemaakt, en we willen ook cranberry kopen. In de drogist zit ook een apotheek, deze adviseerde om eerst naar de verpleegkundige te gaan voor urine onderzoek. Dus wij de trap op naar de verpleegkundige, gelukkig geen duidelijke blaasontsteking, maar misschien toch het begin ervan. Daarom inderdaad cranberry capsules en pijnstillers. Het consult bij de verpleegkundige kostte 40 rand (4 euro), als het nodig is stuurt zij je meteen door naar een arts. Dit werkt dus heel anders dan in Nederland.
Daarna lopen we nog even door de mall en over een markt, waar wij als blanken wel bekeken worden.
Weer terug in ons hotel drinken we in de tuin, in de zon, thee met een heerlijk stuk zelfgebakken chocoladetaart, met uitzicht over de bergen. We hebben het weer goed.
Vanavond weer een heerlijk diner en morgen op tijd vertrekken naar de de grens van Botswana. Waarschijnlijk hebben we dan geen internet, dus vanaf 20 of 21 juli zullen we onze belevenissen weer aan jullie kunnen overbrengen.
-
16 Juli 2012 - 17:29
Johan En Mathilde:
Geweldig, wat zien jullie veel moois !
Jullie zijn echt in een andere wereld.
Wat bijzonder dat bezoek aan het kinderdagverblijf.
Wij zijn stikjaloers op jullie !
liefs van ons allemaal.
-
16 Juli 2012 - 17:36
Ma Herkströter En He:
Weer een interresante dag, zo bij de lokale bevolking.
Hopelijk gaat met de cranberry de blaas geen rare dingen doen voor Astrid.
Ik zal jullie de volgende dagen gaan missen.
Maar nog veel plezier en tot dan liefs Ma en Herman -
16 Juli 2012 - 18:18
Sandra H:
Wat een verschil met de safari's zeg. Kan me voorstellen dat dit ook weer (totaal andere) grote indruk maakt! -
17 Juli 2012 - 11:15
Marijke En Harrie:
Wow,wat zullen jullie veel te vertellen hebben,als ik dit allemaal lees.
Dit lijkt mij zo mooi om mee te maken.
Blijf samen veel genieten,maar vooral blijf het met ons delen a.u.b.
Een hele mooie tijd nog samen.
Hier is het weer bar en boos!!
Veel gr.marijke en Harrie -
18 Juli 2012 - 10:03
Bijnabuuf Loes:
Weer heel andere ervaringen opgedaan, lees ik. Fijn om jullie zo te volgen. Ik ben een trouwe lezer hoor! Hoe gaat het met Astrid d'r bbo? Lang leve de cranberry, maar ze moet ook genoeg drinken! Ja zuster. Jullie darmen niet ontregeld? Geniet ze en dank voor het hier meegenieten! O ja, de vergunning is binnen! Liefs, Loes -
18 Juli 2012 - 11:48
Marian:
Hoi, wat een mooie foto's en wat zien jullie veel! Ben jaloers!
En wat goed om die sinaasappels zo uit te delen!
Hele fijne reis verder en tot een zondagochtend daarna.
groeten, Marian -
18 Juli 2012 - 18:55
Sandra En Erik:
Weer een mooi verslag! Indrukwekkend allemaal. Beterschap Astrid! Dikke zoen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
